Nieważne / Tunezja

To niewiarygodne uczucie. Czuję się winna, obwiniam jego a z drugiej strony odczuwam ulgę. Nie powinnam. Nie wiem jak było, nie chcę wiedzieć, czasem lepiej nie wiedzieć, a jednak nie daje mi to spokoju. Co jeśli miało szansę pojawić się w moim życiu, coś, ktoś, kto sprawiłby, że byłabym szczęśliwa? Ktoś kogo pokochałabym najbardziej na świecie? Teraz to i tak już nieważne, nieistotne.. Nie ma i nie będzie, jeszcze nie teraz.. Widocznie tak musiało być. Przecież gdyby stało się inaczej wszystko pokomplikowałoby się bardziej niż już właściwie jest. Wszystko by się zmieniło, musielibyśmy udawać.. a żadne z nas nie chce już udawać. Zburzyłoby to jego idealny, wymarzony, beztroski świat, zostałabym z tym sama, tak jak teraz.. I stąd ta ulga - tak po prostu będzie lepiej. Z kimś tak niedojrzałym i nieodpowiedzialnym po prostu nie warto. Jednak dlaczego czuję mimo wszystko, że gdyby.. gdyby jednak.. to wtedy może wszystkie troski przestałyby mieć jakiekolwiek znaczenie. Nieważne. Nie przestałyby. Wiem.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Walizki spakowane. Jutro wylot. W końcu. Tunezjo! Szykuj się, nadchodzę! Zostawiam przeszłość, znaki zapytania co z przyszłością tutaj, nie zabieram ich ze sobą. Biorę urlop od rzeczywistości. Czas zrobić coś dla siebie, w końcu :) Cieszę się i już nie mogę się doczekać. Plaża, słońce, drinki z parasolką, czego chcieć więcej? Życie jest piękne! To będzie mój czas. Ważne tylko tu i teraz, a właściwie tam i już niedługo.




Bawcie się dobrze, korzystajcie z życia, doceniajcie każdy dzień, każdy promyk słońca, każdą niezauważalną chwilę, bo życie mamy tylko jedno i zbyt krótkie na troski, które choć czasem nie dają nam odetchnąć, nie są nie do pokonania. Bo przecież co nas nie zabije, to na wzmocni! :))